Day 1 & 2

17 oktober

Dinsdagnacht om 02.30 ging de wekker. Opstaan, douchen, 'ontbijten' en op naar Schiphol samen met mama en Aline. Onderweg pikten we Milan op en papa kwam ook naar het vliegveld. De koffer heb ik ingecheckt, en toen hadden we nog een uur over. Dat werd dus nog even wat drinken en vervolgens een emotioneel afscheid. Eenmaal door de douane heen, was ik dan alleen.

Vlucht 1 van Amsterdam naar Zürich was een korte, maar eenmaal daar aangekomen moest ik zo'n 4 uur zien te overbruggen. Dat lukte (houten reet & goeie film), waarna ik op zoek ging naar de juiste gate. Blijkbaar moest ik met een soort treintje naar terminal E, want deze lag op een aparte plek. Nogmaals een paspoortcontrole en een boardingpass controle en dan een heel eind lopen naar gate E22. Tussendoor werden paspoort en boardingpass nog een keer gecontroleerd (want Amerika).
Het vliegtuig waar ik instapte was een huge ass vliegtuig. Ik zat op stoel 24D, aan het gangpad dus (want 3-4-3 stoeltjes naast elkaar). Ik reisde met Swiss Airlines, en die hadden alles goed voor elkaar. Continu kwam er personeel langs met een karretje om te vragen of je wat wilde drinken en soms eten (gratis!). Er zat bij elke stoel een schermpje waarop je kon kiezen uit allerlei films, series, muziek of spelletjes. Aangezien ik nooit echt kan slapen als ik onderweg ben, heb ik 4 films gekeken. De vlucht duurde namelijk 12 uur van Zürich naar San Francisco.
Eenmaal aangekomen in San Francisco werd het toch spannend. want je gaat Amerika in. Zoals verwacht, was de beveiliging enorm en heftig. Eerst moest ik naar een hokje met iemand van US Customs & Border Protection. Die controleerde mijn paspoort, mijn ESTA en de papieren die ik tijdens mijn vlucht moest invullen. Na een reeks vragen over o.a. mijn reis en verblijf mocht ik door om mijn koffer op te halen. Bij de bagagebanden liepen er mannen met honden rond om te checken of er geen drugs of voedingswaren in je tas zaten. Na even wachten, kon ik mijn koffer meenemen en mocht ik door een nieuwe beveilgingscheck (paspoort & boarding pass). Mijn koffer moest ik even verderop weer inchecken, en na zo'n 20 minuten lopen kwam ik aan bij de gate waar ik mijn derde vlucht moest nemen. Die zou echter pas 3 uur later vertrekken (en toen nog 40 minuten later, want vertraging).
Die tijd ook weer overleefd met een film, en toen werd het tijd om te boarden in een vliegtuig met de minste beenruimte ooit. Gelukkig hoefde ik maar anderhalf uur.
Om 22.00 (lokale tijd, dus 9 uur vroeger dan in Nederland) kwam ik dan aan in San Diego, mijn eindbestemming. Daar aangekomen werd ik opgehaald door Bernice, die stond te wachten met een bordje met mijn naam erop. Bernice bracht me naar haar huis, showde me mijn kamer en gaf me nog wat te eten. Ik was doodop, dus na het douchen heb ik 11 uur geslapen.

18 oktober

Ik word wakker met een bloedneus en een droge bek. De lucht is hier enorm droog en het is warm (nu 26 graden, vanaf zondag 35 graden). Bernice maakt 'ontbijt' voor me: Beef Taco Salad (zoiets, maar dan nog ongezonder: http://www.delish.com/cooking/recipe-ideas/recipes/a48351/beef-taco-salad-recipe/). Ontbijt staat tussen haakjes want nondeju, dat vult. Alvast voldoende zout & vet voor de hele dag denk ik zo.
Na het ontbijt heeft Bernice me meegenomen in de auto om te kijken waar de busstops en het trolley station zijn. Ik heb ook meteen een 1-maand transportkaart gekocht. Hierna zijn we naar de Costco gegaan: wauw. Het clichébeeld van Amerikanen is gewoon waar. Ze verkopen hier alles, en veel. Heel veel. Stel je een warenhuis voor gevuld met eten en dikke mensen. Ze heeft me ook de Walmart laten zien. Hier geldt eigenlijk hetzelfde, alleen is de Walmart nog een stuk groter (er zat ook een McDonalds in..). Ook de 99ct Store is bijzonder. Zoals de naam al zegt, kost álles wat ze daar verkopen 99 cent (en dat is goedkoop als je ziet wat ze allemaal hebben).
We zijn ook nog naar de plek gereden waar ik (als het goed is) vaak moet zijn: mijn stageplek bij Border Angels. Er was niemand op kantoor, maar ik weet nu in ieder geval hoe ik er moet komen, en er wordt contact met me opgenomen over de verdere plannen.

Nu zit ik weer/nog steeds moe op mijn bed te wachten tot we gaan avondeten (dit zal weer een lekker ongezonde maaltijd worden, gok ik). Ik zal ook wel weer vroeg gaan slapen vanavond. Morgen ga ik kijken of ik ergens een fiets kan kopen, want het openbaar vervoer hier is ook niet alles. Wanneer ik contact heb met Border Angels, zal ik ook daar snel aan de slag gaan.

Doei.